من تفنگی شده ام رو به نبودن هایت

رو به یک پنجره در جمعیت تنهایت

فکر کردم که خودم را به تو نزدیک کنم

نزدیک کنم

بی هوا بین دو ابروی تو شلیک کنم

شلیک کنم

خنده های تو مرا باز از این فاصله کشت

قهر نه، دوری تو قلب مرا بی گله کشت

موج موهای بلند تو مرا غرق نکرد

حسم از سردی این بی خبری فرق نکرد

خنده های تو مرا باز از این فاصله کشت

قهر نه، دوری تو قلب مرا بی گله کشت

موج موهای بلند تو مرا غرق نکرد

حسم از سردی این بی خبری فرق نکرد

از دلم دور شدی، فکر تو آمد به سرم

خواب می بینمت از خواب نباید بپرم

خواب پرواز تو با نامه ی خیسی در مشت

تو نباشی غم این عصر مرا خواهد کشت

عصر تلخی که به جز خاطره ای قرمز نیست

عصر تلخی که به جز ترس خداحافظ نیست

یک دوراهیست که از گریه به دریا برسم

به تو تنها برسم یا به تو تنها برسم

خنده های تو مرا باز از این فاصله کشت