شروین

شروین یک نام پسرانه مازندرانی و تبری است؛ و با پسوند «دخت» برای دختران به کار می‌رود. شروین همچنین اشاره به نام انوشیروان نیز دارد؛ «انوشه» به معنای ابدی و «روان» به معنای جان، که روی هم معنای جاودانه را به ذهن یاداور می‌شود. «شروین» نام تعدادی از پادشاهان تبرستان بوده‌است.

افراد سرشناس دارای نام «شروین»

شروین نام دو تن از پادشاهان باوندیان بوده‌است؛ شروین پرویز فرزند علیرضا از نوادگان خسرو پرویز شروین پسر سرخاب و شروین پسر رستم. نویسندهٔ کتاب مرزبان‌نامه، از شاهزادگان تبرستان و به نام مرزبان پسر رستم پسر شروین بوده‌است (یعنی نیای او نامش شروین بوده‌است). به جز اسپهبدان تبرستان، که اولین نمونهٔ ذکر شده از این نام بوده‌اند. افراد سرشناس تاریخی یا معاصر دیگری نیز این نام را داشته‌اند.

معنا

شروین به معنای کسی است که همه او را دوست دارند (معشوق مردمان) و همچنین به معنی همیشه پایدار و نامی است برای پسران. در سفینهٔ تبریز، شروین به معنی «معشوق مردمان» آمده‌است.

شهاب‌سنگ شروین

در سال ۲۳۱ خورشیدی برابر با ۲۳۷ قمری شهاب‌سنگی در روستای رسکت واقع در بخش دودانگه در شهرستان ساری، سقوط کرد که به نام «شهاب سنگ اسپهبد شروین» خوانده شد. برخی پژوهشگران برج رسکت را یادمانی چندمنظوره در نزدیکی محل سقوط این شهاب‌سنگ می‌دانند.

یادداشت‌ها

جستارهای وابسته

• فهرست نام‌های مازندرانی