پیش از خداحافظی ات چتری به دستت می دهم

آهی به راهت می کشم شاید که برگردی

به جای هر حرفی فقط خطی

ز چشم خیس خود تاب نگاهت می کشم

باران نبارد می روی ، این بغض بی صاحب چرا

از تو ندارد پیروی ، بی من شدی راهی چرا

از من نمی خواهی چرا

کاری کنم پیدا کند پایان خوش این ماجرا

قطار می رود ، تو می روی

تمام ایستگاه می رود ، و من چقدر ساده ام

که سال های سال ، در انتظار تو